Historie van het Smithuyserbos

 

Tot ongeveer 1700 Heide.
1700 tot ongeveer 1845 Zandverstuiving.
1845 als doel het tegengaan van de verdergaande zandverstuiving. Hiertoe werd ingeplant met inlandse eik en grove den.
Rond 1890 Omvorming van het bos. Dit werd uitgevoerd door het verwijderen van de opstand, met uitzondering van enkele inlandse eiken.
Ongeveer 1897 Herbebossing door dhr. Van de Wall Bake, met grove den, Oostenrijkse den, inlandse eik, Amerikaanse eik, sitkaspar, douglas en berk.
Ongeveer tussen 1930 en 1937 Ongebreidelde houtoogst.
1937 Verworven door dr. D.P.R.A. Bouvy
1938 Bouw opstal “de Wolfsdreuvik”
1940 tot ongeveer 1950 Opnieuw bebost met Japanse lariks, tsuga, fijnspar, douglas, sitkaspar en andere soorten.
1973 tot ongeveer 1975 Uitsluitend aanplant van stormgaten.
Na 1975 Natuurlijke verjonging.
November 1991 Oprichting Stichting Smithuyserbos om de continuïteit en instandhouding van het landgoed te waarborgen.

Zie ook de link naar www.tgooi.info. De informatie aldaar over het beheer is van Heidemij Advies, sinds 1998 Arcadis, vanaf 2004 overgegaan in eigen beheer.

Historische elementen

  • Hessenweg;
  • Schans;
  • Hollandsche sloot;
  • Grenseiken.

Hessenweg:

De hoofdlaan maakte onderdeel uit van de route die gebruikt werd door kooplieden die hun handelswaar met karren transporteerden van het Rijngebied (Raeren,Westerwald, Siegburg en Nassau) naar bestemmingen in Nederland. Hiervan getuigt de vondst van aardewerk scherven daterend uit “16001”, spreektaal van destijds voor 1601, en historisch kaartmateriaal.

Schans:

Aan de hoofdlaan is een merkwaardig gevormde kom gelegen. Dit kan mogelijk een schans zijn (een in de natuur opgeworpen versterking). Een mogelijk doel ervan kon zijn dat dit bescherming moest geven aan de overnachtende kooplui (tegen wolven?).

Hollandsche sloot:

De provinciegrens tussen Noord Holland (Het Gooi) en Utrecht.
Kenmerkend zijn de grenspalen, waarbij er één naast het bos staat.
In het verleden heeft hier lichte scheepvaart plaatsgevonden.

Grenseiken:

Na ongeveer 1840 zijn eiken geplant om de zandverstuiving te stoppen.
Hiervan is nog een enkeling over.